Ik zwaai af bij Kwadraet.
Afzwaaien, zo werd er vroeger gesproken over het einde van de verplichte legerdienst. Spontaan denk ik aan lang geleden. Zo ongeveer net voor het hele systeem werd afgeschaft, koos ik als één van de laatsten voor het statuut van gewetensbezwaarde. Gemeenschapsdienst als alternatief voor legerdienst. Dienstplicht in dienst van de samenleving. Voor mij eerder gewetensvol dan gewetensbezwaard. Dat laatste heb ik altijd een vreemd woord gevonden.
Gewetensvol. Vol van geweten. Vanuit het engagement om mensen beter aansluiting te laten vinden met de samenleving. Het is volbloed de missie van Kwadraet. Geen plek en geen collega’s beter om die missie waar te maken. Niet vanuit weten, wel vanuit vragen. Met verwondering kijken naar al die mensen. Naar de deelnemers in zovele groepen die ik mocht begeleiden. Een schier oneindige keur aan organisaties. Ze kleuren het middenveld, zijn het cement van ons samenleven.
Ik heb het graag gedaan, zovele jaren. De wereld mogen bekijken met de bril van begeleider, coach en trainer. Mensen zien groeien, krachten naar boven halen. Merken dat je – ook met kleine interventies – zoveel impact kan hebben. De vleugelslag van de vlinder, de rimpeling die het water steeds verder doet uitdeinen.
Maar nu zwaai ik af. Het is tijd voor verandering. Ik bewandel nieuwe wegen, de coach in mij ontplooit zich verder. Aan de collega’s om de schone Kwadraet-missie verder vorm te geven. Ik blijf alvast een hevig ambassadeur van het ambacht én van de organisatie.
Aan al die schone mensen met wie ik mocht samenwerken, nog een laatste zwaai.
Vanuit het hart, dankjewel!
Geert
