“Wat goed gedaan!” zegt een collega, na het afronden van een moeilijke ronde in de vergadering. Een compliment! Je kreeg 5 likes op je Facebook post: mensen vinden je idee of foto leuk. Wat doet het met jou als je waardering krijgt?
Als iemand ontzettend lekker heeft gekookt voor jou, wat zeg jij dan? En wat doe jij zelf als je ziet dat jouw collega alle registers opentrekt om een groep cursisten tot dat ene ultieme inzicht te brengen? Een compliment! Natuurlijk, logisch toch? Het is een klein gebaar, iemand prijzen voor wat hij of zij kan. Hmm, is het wel altijd zo vanzelfsprekend?
Hoe reageren mensen vaak als ze een pluim krijgen? “Ach, da’s gewoon…” of “Ik heb alleen maar…” ken je het? We lachen het een beetje weg. Je wil toch niet aanzien worden als een blaaskaak.
Maar zeg eens, leggen we nu met z’n allen niet teveel bescheidenheid aan de dag? Waarderen we de waardering eigenlijk wel voldoende? Diegene die het compliment geeft, doet dat ook niet zonder moeite.
Als iemand een compliment krijgt, dan gebeurt er iets met die persoon. Er komen hormonen in actie die zorgen voor een blij gevoel. Er ontstaan gedachten: “Ik heb het goed gedaan”, “Ik ben waardevol”. Dat brengt gevoelens van erkenning en verbondenheid op gang.
Waardering en erkenning geven, we zetten al een eerste stap. In deze ontregelde tijd applaudisseren we voor de zorg. En voor al diegenen die tijdens de lockdown dag en nacht op post zijn voor het vullen van de rekken in de winkels, voor de veiligheid op straat. Dat is logisch. Maar is het ook zo vanzelfsprekend dat we het voor elkaar doen? Of voor onze kinderen, die toch maar weer datzelfde spel gaan spelen, of die na een vervelende bui de moed weer opnemen en verder gaan met online huiswerk?
Complimenten geven kracht en erkenning. Een goedgeplaatst en welgemeend compliment geeft ons een indruk dat we het goed doen. Je kan je vrijwilligers in de organisatie een origineel cadeau schenken met Pasen. Waardering kan echter nog meer inhouden dan een geschenk of compliment. Je kan ook waarderende vragen stellen als : “Wauw, hoe heb je dat volgehouden?” of “Hoe heb je dit gedaan?”
Of als iemand over jouw grenzen gaat en je desondanks onbevooroordeeld de vraag stelt: “Hoe is het nu met jou?”. Uit een open gesprek kan blijken dat het die persoon even allemaal teveel wordt. Dat er vanbinnen vanalles gebeurt waardoor de stoppen even doorsloegen.
Geef het verhaal van de ander de ruimte. Zet je eigen oordelen opzij en luister met een komma in je oor. Je kan waarderende vragen stellen: “Wat ging er goed?” “En wat lukte er nog meer?” Deze vorm van waarderen geeft iemand kracht om een moeiljke situatie het hoofd te bieden. Het laat zien dat jij er bent en dat het veilig is om het even niet meer te weten: Je loopt niet verloren. Je bent hier. En ik ben hier bij jou.
Zullen we het proberen? Het lukt je vast om lof en dankbaarheid wat vaker te uiten. Blijf authentiek, geef een oprechte pluim. Waardeer de waardering. Als jij een complimentje krijgt, wees niet nodeloos bescheiden. Laat de pluimpjes rustig landen. Je bent het waard.
Dankjewel
Reageren op dit artikel?
